Otwarcie sezonu artystycznego 2025/2026 w Operze Wrocławskiej przyciągnęło uwagę lokalnej społeczności dzięki premierze „Strasznego dworu” Stanisława Moniuszki. Ta klasyczna polska opera, w czterech aktach, zachwyciła widzów nowoczesnymi elementami inscenizacji, które idealnie współgrały z tradycyjnymi wartościami. Spektakl oferował zarówno chwile humoru, jak i romantyzmu, nie zapominając o patriotycznych odniesieniach, które poruszyły serca zgromadzonych.

Jubileuszowe świętowanie w Operze Wrocławskiej

Premiera opery „Straszny dwór” odbyła się w szczególnym momencie, obchodów 80-lecia Opery Wrocławskiej. Wydarzenie to zgromadziło tłumy melomanów, którzy pragnęli odkryć na nowo dzieło Moniuszki. Organizatorzy zadbali o nowoczesną interpretację, która zadowoliła zarówno miłośników tradycji, jak i młodsze pokolenie, zapewniając pełne emocji doznania.

Reakcje publiczności

Po premierze spektakl zebrał wyrazy uznania od licznie zgromadzonych widzów. Innowacyjna scenografia, wzbogacona o multimedialne wizualizacje, dodała przedstawieniu współczesnego charakteru. Z kolei kostiumy, dekoracje i choreografia były chwalone za swoją kreatywność. Finałowy mazur, będący wizualną ucztą, zachwycił uczestników wieczoru.

Kulturalna propozycja dla Wrocławian

Opera „Straszny dwór” będzie grana na deskach Opery Wrocławskiej do 23 września. To niepowtarzalna szansa na zanurzenie się w bogactwie wizualnym i muzycznym tego dzieła. Osoby, które zdecydują się na ponowną wizytę, odkryją nowe szczegóły i jeszcze głębiej przeżyją tę wyjątkową produkcję.

Moniuszkowskie arcydzieło

„Straszny dwór” to jedna z najważniejszych polskich oper, z librettem Jana Chęcińskiego, zawierająca inspiracje z literatury, m.in. „Pana Tadeusza” Mickiewicza i utworów Fredry. Historia opowiada o przygodach dwóch młodych szlachciców, Stefana i Zbigniewa, którzy po powrocie z wojny decydują się na życie w bezżennym stanie. Opera harmonijnie łączy wątki miłosne z refleksjami nad patriotyzmem.

Znaczenie historyczne

Prapremiera „Strasznego dworu” nastąpiła w atmosferze politycznych zawirowań po Powstaniu Styczniowym, kiedy Teatr Wielki w Warszawie został zamknięty przez rosyjskiego okupanta. Po jego ponownym otwarciu opera stała się symbolem polskiego oporu. Dzieło jest bogate w szlacheckie tradycje, takie jak polonezowy kurant, które podkreślają narodową tożsamość. Mimo że początkowo spektakl szybko zszedł z afisza, jego przesłanie pozostało aktualne, a wznowienia miały miejsce dopiero w 1877 roku w Lwowie i Krakowie.

Twórcy wrocławskiej produkcji

Przy realizacji tej inscenizacji pracował zespół utalentowanych artystów. Kierownictwo muzyczne objął Mirian Khukhunaishvili, reżyserią zajął się Bruno Berger-Gorski, a dramaturgią Tadeusz Krzeszowiak. Scenografia to dzieło Daniela Dvoraka, choreografia Bożeny Klimczak, a kostiumy stworzyła Magdalena Dąbrowska. Światło reżyserował Bogumił Palewicz, zaś multimedia i mapping opracowała Karolina Jacewicz.

Obsada spektaklu

• Miecznik – Mateusz Ługowski*
• Hanna – Hanna Sonsowska-Bill
• Jadwiga – Zuzanna Nalewajek*
• Stefan – Piotr Buszewski*
• Zbigniew – Paweł Horodyski*
• Cześnikowa – Barbara Bagińska
• Skołuba – Sebastian Rutkowski*
• Damazy – Aleksander Zuchowicz
• Maciej – Jacek Jaskuła
• Marta – Canan Kalkir
• Grześ – Daniel Babuśka
• Stara Niewiasta – Dorota Dutkowska

* – gościnnie